APARATO. Creación colectiva
Dirección: Ricardo Santana
4º de Interpretación Gestual de la RESAD. Madrid
SINOPSE:
APARATO é un traballo de investigación cuxo punto de partida é a esquizofrénica idea que nos encarna como seres humanos de “ser un cuerpo y tener un cuerpo al mismo tiempo”. Para isto, propuxemos unha serie de ferramentas que nos presentan: primeiro como suxeitos definidos por biografías, proxectos, desexos, relacións... individuos que manipulan e son manipulados. O noso esforzo está en xestionar estes dous lugares e asistir ao diálogo entre eles. Segundo, como suxeitos definidos polos dispositivos sociais desde os que falamos, nos proxectamos e nos visibilizamos ... Un terceiro aspecto é o dispositivo teatral e, para isto, propoñemos unha ferramenta lúdica formato striptease escénico!
Neste traballo coral, o grupo e os seus integrantes enfróntanse á autoxestión das dinámicas, o espazo, o tempo e outras cuestións relativas ao traballo escénico, como as palabras ou as accións. Todas estas decisións operan a través do outro, de maneira que a nosa vontade sempre está vinculada a algo ou a alguén que termina decidindo por nosoutros.
ELENCO:
Alba Fernández, Andrea Brown, Bárbara Rivas, Belén Bottarini, Diana Irazabal, Elisabeth Cornez, Fernando Trujillo, José Manuel Taracido, Lorena Martínez, Manuel Porcar, Nayra Darias e Rebeca Izquierdo.
Ficha artística e técnica:
Baseado nos textos: El Antiedipo (Deleuze y Guattari), El orden del discurso (Foucault), ¿Que es un dispositivo? (Agamben)!
Vestiario: Ana Montes!
Iluminación: María Otero Arenas e Miguel Ángel Ruz Velasco!
Deseño gráfico: Manuel Porcar!
Colaboracións e agradecementos: Alicia Blas, Ana Contreras, Beatriz León, Chelo García, Eva Lara, Jose Luís Raymond, Paz Rojo, Raúl Marcos e a todos aqueles que asistiron ao proceso e nos axudaron coa súa participación e apoio, e en especial ao Departamento de Gestual.
http://www.youtube.com/watch?v=M3PdAs0oFA4&app=desktop
FUENTEOVEJUNA de Lope de Vega
Dirección: Pedro Casas
COMPAÑÍA JOSÉ ESTRUCH. Madrid
SOBRE O ESPECTÁCULO
Fuenteovejuna foi escrita por Lope de Vega entre os anos 1612 e 1614, baseándose en dous feitos históricos que aparecen na obra e que non foron simultáneos: os abusos do Comendador don Hernán Pérez de Guzmán cara ao pobo de Fuenteovejuna e a Guerra Civil entre Isabel a Católica e Juana a Beltraneja.
Na obra de Lope, a vila vive gobernada polo Comendador Fernán Gómez, que remata sendo asasinado polos lugariños a causa dos seus abusos de poder. Tras este episodio, os cidadáns de Fuenteovejuna deben de asumir responsabilidades ante un poder maior, os Reis Católicos. Para isto, crean un culpable colectivo ao que é imposible castigar: o pobo de Fuenteovejuna.
ELENCO
Ricardo Teba, Egoitz Sánchez, Luis Sorolla, Salvador Bosch, Cristian Vázquez, Iván Serrano, Alejando Mendicuti, María Llinares, Marta Cobos Guillermo Muñoz, Paula Iwasaki, Cristina Bucero, Jesús Gago, Alberte Viveiro, Irene Calabuig
Autor: Lope de Vega
Compañía: Compañía José Estruch
Dirección: Pedro Casas
SOBRE A COMPAÑÍA
A Asociación José Estruch para o fomento do teatro comezou a súa actividade en 1999, e estivo sempre vinculada á execución escénica, froito de talleres de formación de posgraduados, e ao estudo, publicación e montaxe de textos clásicos e contemporáneos. Unha das súas actividades principais foi a creación dunha compañía de teatro clásico español —a Compañía José Estruch— con actores, directores e dramaturgos formados nas distintas escolas superiores de Arte Dramático de España.
Café liberdade de Fernando Dacosta
Dirección: Fernando Dacosta
MARICASTAÑA. Aula de Teatro Universitaria de Ourense
Duración 85 min
SINOPSE:
Nunha cidade pechada (por defunción), nun mundo onde homes e mulleres grises devoran a alegría, deixan a outros seres humanos sen recursos para poder vivir e acaban sen ningunha consideración o que poderían ser outros xeitos de entender a existencia, unha muller decide dar un paso adiante.
O Café Liberdade é a súa resposta a ese mundo do que non gusta. Un espazo único onde o importante son as persoas que o habitan. Persoas que foron entrando no café e foron coñecéndose ao son do piano, da batería, dos libros que a viaxeira puña a disposición de todo o mundo. Xogan ao xadrez baixo unha lámpada, bailan e dróganse. Un espazo que foi construíndose desde a acollida, desde a comprensión do xénero humano, desde a liberdade máis absoluta, desde as artes.
O Café Liberdade tratará de persistir nun mundo hostil con personaxes especiais, como somos cada un de nós, como unha oferta a outro mundo posible no medio da guerra voraz na que estamos inmersos.
Noite, música, amizade, loita, traizón, policía, marihuana, literatura, amor e desamor, construción nun mundo en destrución, son algunhas das temáticas desta montaxe.
Unha república libertaria nunha monarquía hereditaria.
ELENCO:
Yu Estévez: Xilau
Daniel Vázquez: Lánedi
Marcos Vázquez: Móscar
Reyes Mangue: Serey
Noelia Rope: Eliona
Sandra Al Ca: Nadras
Vicky Docabo: Kivyc
Alicia Fraga: Cialai
Nuria Paz : Unari
Carmen Goyanes: Arima
Tania G. Vázquez: Anita
Ficha artística e técnica:
LUZ, ATREZZO, TÉCNICOS EN XIRA: José Manuel Bayón, Rubén Dobaño
VESTIARIO E COMPLEMENTOS: Tegra
DESEÑO MUSICAL: Renata Codda Fons
CARTEL E PROGRAMA: Pablo Otero
ESCENOGRAFÍA, ESCRITA E DIRECCIÓN: Fernando Dacosta
CALÍGULA de Albert Camus
Dirección: Alberto Álvarez
MALAESTIRPE Teatro Universitario de Toledo
SINOPSE:
A morte faise presente na mente do emperador. A súa loita contra o destino, o ansía de inmortalidade e a futilidade da vida maniféstanse en todas as súas decisións.
Mediante a perversión de todos os valores establecidos e a negación do home, revélase ante os demais como o home libre.
Roma vese envolta no bochorno autodestrutivo xerado pola paixón desmedida que sente Calígula. É a historia do máis humano e tráxico dos errores. Infiel aos seres humanos debido á excesiva lealdade a un mesmo, Calígula consinte a súa morte despois de entender que non se pode salvar só e que ninguén é libre se é en contra doutros.
ELENCO:
Calígula: Teo Martín
Querea: Sofía Prieto
Cesonia: Miriam Santillana
Helicón: Rubén García
Escipión: Alberto Martín
Casio: Berni Sánchez
Metelo: Javier Viso
Livia: María Gómez
Mereya: Elena Sánchez
Ficha artística e técnica:
Dirección escénica: Alberto Álvarez
Adaptación: Alberto Álvarez
Vestiario e arte: Gemma Díaz
Maquillaxe: Sofía Prieto
Fotografía: María Cabañas
Iluminación e son: Alberto Álvarez
Coreografía: Silvia Labrado
Coro: Miriam Santillana
http://www.malaestirpeteatro.es/
ALGO SE MUEVE DENTRO
Amparo Novas
SINOPSE:
É unha peza intimista, é a resposta a un texto duro que fala sobre o desamor, que me marcou moito para a creación deste solo.
“Algo se mueve dentro” é a consecuencia dunha inquietude interior, realmente algo se move dentro e desa inquietude xorde esta danza expresión dos meus sentimentos mais íntimos.
Amparo Novas
Música: Arvo Pärt
Coreografía e intérprete: Amparo Novas
Duración: 15 minutos
Vestuario y escenografía: Amparo Novas
Sobre la autora:
Nestes últimos anos, Amparo Novas traballou en dúas producións do Centro Coreográfico Galego, concretamente en Vacuo (Maruxas Salas) e Giseliña (Cisco Aznar), tamén traballou en diferentes producións coa compañía andaluza Fernando Hurtado e coa compañía Solodos Danza.
Actualmente compaxina o campo da docencia coa interpretación de pezas propias.
TESELAS. Microproxectos de actores galegos en formación
- LA HERMANA Y LA CHIQUILLA.
Eva Gacio Arias eLucía Fernández Carracedo. ESAD Asturias
SINOPSE:
Dúas escenas do texto de Roberto Zucco: Monólogo da irmá dirixido á rapaza onde lle pide explicacións sobre a súa chegada tarde á casa. A outra escena é un diálogo entre a Hermana y la Chiquilla na cal esta mostra o seu desexo de marcharse da casa.
ELENCO:
Eva Gacio Arias
Lucía Fernández Carracedo
Ficha artística e técnica:
Autor: Roberto Zucco
TESELAS. Microproxectos de actores galegos en formación
- NOITURNIO DO ADOLESCENTE AFOGADO.
RESAD Madrid
Dirixe Jose Velasco.
SINOPSE:
Os minutos antes dunha voda mestúranse co pasado, presente e futuro dos cónxuxes. Unha néboa envólveo todo e as campás da igrexa non paran de soar. Creación a partir de "Noiturnio do adolescente morto" de Federico García Lorca.
ELENCO:
Xoán Fórneas
Sara Fandiño.
DER KICK /LA PATADA de Andrés Veiel & Gesine Schmidt
Dirección: Javier R. de la Varga
TEATRO EL MAYAL. Universidad de León
Duración 90 min
SINOPSE:
Na noite do 12 ao 13 de xullo de 2002, Marco e Marcel Schönfeld e o seu amigo Sebastian Fink, maltrataron a Marinus Schöberl, de 16 anos. Ao final matárono saltándolle sobre a nuca. Catro meses máis tarde, en novembro, atopouse o seu corpo nun pozo negro. Os asasinos e a vítima coñecíanse. Eran orixinarios de Potzlow, un pobo sito a 60 km ao norte de Berlín.
ELENCO:
Irene Álvarez Blanco, Andrea Soto Vargues, Raquel de la Varga Llamazares, Iñaki
Alonso Fernández, Sofía Martínez Pérez, David Bernardo Pascual, Mónica Vidal, Jara
Casanova Castro, Belén de la Viuda, Emma Delgado, Chiti Abraira, Lorena de Paz,
Manuel AO, Pepa Otero Feliz, Mónica Alija, Daniel L. Ferrero e Quinti Ferrero Alonso.
Ficha artística e técnica:
Autor: Andrés Veiel & Gesine Schmidt
Tradución: Ana Liza Tiparrán
Músico en escena: Norberto Magín (Juventudes Musicales-ULE)
Dirección musical: Juan Luís García e Norberto Magín (JJ. MM - ULE)
Espazo escénico: Murciego e Javier R. de la Varga
Iluminación: Miguel A. Barreales e Ricardo Barrientos, Javier R. de la Varga e
Herminio González
Vestiario: Teatro El Mayal
Deseño gráfico: Mónica Alija e Ana San José
Fotografía: Memoria Química e Juanluisgx
Produción: Área de Actividades Culturais Universidade de León
Dramaturxia e dirección: Javier R. de la Varga
APNEA 2ª VARIACIÓN de Roberto Salgueiro
Dirección: Roberto Salgueiro
COMPAÑÍA DE TEATRO da USC
SINOPSE:
“Hai algunhas veces en que a palabra é poesía. Hai certas ocasións en que a palabra se volve materia. Mais pode haber aínda outras, as menos, en que todas as liñas de forza dun espectáculo teatral conseguen que a palabra se volva poesía e, ao tempo, que a poesía cobre corpo. Apnea […] é “libreto coreográfico” en que todas as liñas de forza da representación abeiran o lírico, xogan co sublime para logo incidiren con máis forza –e crueldade- na mensaxe […] entretecendo, a modo de mallas, unha obra chea de emocións éticas e estéticas”.
Iolanda Ogando. Tempos, 76, xuño 2003
ELENCO:
Miguel Gendre, Aldara Cidrás, Marcos Montiel, Carlos Hermida, Alba López
Ficha artística e técnica:
DESEÑO DE ESPAZO ESCÉNICO, ILUMINACIÓN E FIGURINOS: Roberto Salgueiro
ARRANXOS VESTIARIO: Clotilde Vaello
TÉCNICO DE ILUMINACIÓN: Raúl Giraldo (RTA)
TÉCNICO DE SON E ASISTENTE DE DIRECCIÓN: Clara Martín
NOCTURNOS de Paco Zarzoso
Dirección: Rubén Ruibal
Teatro NORMAL UDC
SINOPSE:
Panorámica nocturna das aforas dunha cidade á beira do mar. Algúns habitantes saíron esa noite sen o paraugas que os protexe da choiva de meteoros e estrelas.
REPARTO
TAXISTA: Laura Blanco Mata
FAREIRA: Marta Edreira
ADMINISTRATIVA: Amelia da Silva
AUTOMOBILISTA: Marcelino Fuentes
ACCIDENTADA: Tania Paseiro Galán
CONDUTORA DE AMBULANCIAS: Patricia Tembleque
PARACAIDISTA: Marián Fuentes Loureiro
MULLER DO SÉTIMO: Laura Blanco Mata
MULLER PRIMEIRA: Nuria Calvo
MULLER SEGUNDA: Oana Lazarescu
PROPIETARIA: Bea Martínez Figueroa
MULLER DOS MOBLES: Sara Fernández Baldomir
TRANSPORTISTA: Diego Franqueira Docampo
PAXARO NA GAIOLA: Andrew1
Ficha artística e técnica:
Dirección: Rubén Ruibal
Axudante de dirección: Laura Mariño
Escenografía, atrezzo e deseño gráfico: Iván Casal Nieto
Vestiario: Aula de Teatro UDC 2013-14
Iluminación: Afonso Castro
Banda Sonora: Roberto Casteleiro
Agradecementos: Garys644
*As lexislacións municipal e autonómica vixentes impídennos maltratar un canario durante a función, dado que este non é un espectáculo taurino. Pregamos ao público que imaxine un paxaro amarelo axitándose dentro da gaiola cando a situación en escena convide a facelo.
MIOSOTIS. Non me esquezas. A partir de Comedia sen título de García Lorca
Dirección e dramaturxia Paloma Lugilde
Tradución Xoán C. Laxe
COMPAÑÍA DE TEATRO da USC-LUGO
A modo de reflexión …
Que hai peor ca que a un o maten … que o anulen, que o fagan desaparecer. Por iso, non me esquezas. Nada é inventado. Anxos, sombras, liras de neve e soños existen e voan entre nós, tan reais como a luxuria, as moedas que levades no peto, ou o cancro latente no fermoso seo da muller, ou o beizo canso do comerciante.
Por que imos ir ao teatro para ver o que pasa e non para ver o que nos pasa?
A verdade é fea e se a digo guíndanme do teatro.
SINOPSE
Partimos do texto de Lorca da Comedia sen título ou o Soño da vida.
Até nós só chega un acto, dos outros dous sabemos por amigos do propio Lorca: do segundo contaba Margarita Xirgu que se desenvolvía nunha morgue e a protagonista sería unha muller; e do terceiro sabemos que se situaría no ceo.
A través deste texto, deixándonos levar por el, creamos unha dramaturxia onde a necesidade de non esquecer, da verdade do poeta quere saír. A madeira dos cadaleitos de todos os que estamos nesta sala está xa cortada … Non quero actores senón homes de carne e mulleres de carne, e o que non queira escoitar que tape os ouvidos.
ELENCO
Uxía Alonso, como a Actriz
Lili Claro, como a Muller
Ramón Fernández, como Autor
Natalia Fernández, como a Nai – Criada
Dani Lago, como Mozo/Miosotis
Roberto Rivas, como o propietario do teatro
EQUIPO TÉCNICO E ARTÍSTICO
Deseño dos espazos: Paloma Lugilde. As gradas que utilizamos forman parte da escenografía da obra O Público, deseñada no 2006 por Suso Díaz para esta compañía. Para a realización dos espazos, os técnicos da compañía contaron coa axuda de Óscar Lago e Chelo Trinidad.
Creacións sonoras propias de Carlos Díaz.
Técnicos de son e luces: Alfredo Sarille e Julio Corredoira- Luzsonga.
Deseño gráfico: tatata
Documentación: Ramón Fernández e Paloma Lugilde.
Vestiario: Compañía de teatro da USC-Lugo
Fotografía: Bruno Martínez.
Tradución: Xoán C. Laxe
Agradecementos
A todos os integrantes da Aula de Teatro da USC, á Vicerreitoría e á Área de Cultura e á Vicerreitoría do Campus de Lugo, polo seu constante apoio.
