Os 7 Sons Creativos traen de novo á vida cultural de Lugo un aspecto da música pouco habitual na programación: o mundo da música Electroacústica e da Arte Sonora. Nesta sétima edición do proxecto séguese apostando por difundir e achegar ó público estas dúas formas de creación sonora desde o foro de creación que segue sendo Grupo de Creación Sonora da USC (GCSUS) baixo a dirección de Inmaculada Cárdenas, e contando por segundo ano consecutivo coa colaboración, como codirector, do artista sonoro Xoan-Xil López.
Continuando coa liña marcada na pasada edición, proxéctanse estes SONS CREATIVOS co obxectivo de impulsar a difusión das propostas da arte sonora e das músicas electroacústicas. As propostas electroacústicas e da arte sonora deberían de ampliar a súa marxe de difusión e dende esta plataforma quérese colaborar a que isto sexa unha realidade.
É por iso que esta edición, de novo e fundamentalmente, volverá a ofrecer un repertorio ecléctico onde se xuntan a música electroacústica e a arte sonora, organizando un ciclo de concertos nos que pretendemos destacar o peso en alza de grupos e artistas galegos como CARLOS SUÁREZ ou o grupo ELO ademais de músicos de distintas procedencias como EDSON ZAMPRONA, compositor electroacústico de orixe brasileiro afincado actualmente na cidade de León ou como PEDRO OLIVEIRA, da Universidade de Aveiro, e artistas pertencentes a Asociación de músicos Electroacústicos (AMEE) como JULIA CHINER e STEFANO SCARANI.
O GCSUS, como todos los anos dende a súa fundación no 1995, estrea obras compostas ex profeso para os 7 Sons Creativos. Nesta ocasión presentará Miniatura Sonoras de INMACULADA CÁRDENAS e Equivalencias sonoras, composición para voz, percusión e electrónica de MÓNICA ÁLVAREZ, EFRAIM DÍAZ e ARTURO VAQUERO.
O apartado dedicado á formación estará a cargo do compositor, etnomusicólogo e percusionista CARLOS SUÁREZ, que impartirá o OBRADOIRO DE ELECTRÓNICA APLICADA AO SON, no que se abordarán os principios de electrónica sonora básicos, soldadura e construción dun “pulse sequencer".
http://sonscreativos.weebly.com/
CONCERTO
EDSON ZAMPRONHA
Electroacústica e piano
Lamenti (2004): Lamenti establece un diálogo profundo cos madrigais renacentistas. En particular, coas súas figuras de lamento: lamentos sensibles, profundamente humanos, presentando cualidades ricas en sentimentos que no poden ser descritos a través de palabras, pero que poden ser trans-criadas a través da música. Por outro lado, a elección dun compositor renacentista ten relación co renacemento da sensibilidade que Zampronha propón para a música contemporánea recente, unha nova sensibilidade dentro dun humanismo contemporáneo. Lamenti foi composta nos Estudios de Música Electroacústica da Universidade de Birmingham, Inglaterra, en 2004.
Composición para piano III (1985)
Esta obra, moi influenciada polas primeiras experiencias electroacústicas de Zampronha, busca recrear no piano o impresionante universo de masas sonoras e espectros que evolucionan de forma impactante a partir de soamente tres notas. O piano transfórmase nunha xigante caixa de resonancias, o son enche todo o auditorio eo espectro do piano revela toda a súa forza. Ó principio os fragmentos de masas sonoras parecen soltos. Porén, pouco a pouco, obsérvase que se conectan e ó final constrúen unha enorme frase musical moi convincente e que abrangue toda a obra.
Memoria Irreal sobre Frauta (2010): Esta obra é unha das catro obras que compoñen o proxecto compositivo denominado Memorias de un Sueño. Este proxecto está inspirado no imaxinario remoto idealizado dunha Latinoamérica descoñecida e misteriosa. Memoria Irreal sobre Frauta explora o imaxinario da foresta, os seus sons míticos, máxicos e descoñecidos. En medio destes sons, algúns referentes coñecidos aparecen e desaparecen, como o son dunha campá, dun barco, do vento. O encantamento do son, a multiplicidade de referentes e a escena construída producen unha experiencia única, moi sensible, e chea de encantamento.
Composición para piano IX (2014): Os son cotiáns están cheos dun potencial musical que pode ser revelado de forma insospeitada. Nesta obra Edson Zampronha utiliza soamente nove notas que foron extraídas dun timbre, dunha espiral que se estira e reverbera. Partindo dun material aparentemente moi lonxe do musical, estas notas constrúen o material harmónico da obra e sorprenden por facer posible construír unha linguaxe poética, bela e moi achegada ao oínte. Ademais, a súa narrativa e moi novidosa. Os fragmentos musicais sucédense e dan forma a unha linguaxe baseada na idea de adaptación: cando un fragmento se repite, adaptase ó novo contexto sonoro e transfórmase. Un fragmento transforma ó outro, e todos empezan a compartir certas características, para construír unha poética cunha expresividade moi especial e única.
El Gran Zumbidor (2013): El Gran Zumbidor é unha obra acusmática que explora o potencial xestual e tímbrico dalgúns instrumentos musicais brasileiros.O instrumento central é o zumbidor, presente nas culturas indíxenas do Brasil, e que consiste nunha lámina de madeira atada a unha corda que o músico xira a gran velocidade sobre a súa cabeza. O seu timbre transformase e potenciase a través de recursos electroacústicos, e a súa xestualidade é transferida ós demais instrumentos incluídos na obra: o berimbau, o pau de chuva e as frautas indíxenas. O potencial tímbrico destes instrumentos é notable, e a tecnoloxía fúndese con eles para producir un híbrido sonoro que revela sonoridades insospeitadas. O centro poético da obra é este hibridismo, xerando un choque exuberante entre un certo recoñecemento dos instrumentos utilizados e algunhas imaxes sonoras irreais para unha culminación nun gran final apoteósico. El Gran Zumbidor foi composta para o proxecto Autoctofonias, realizado polo CMMAS (Centro Mexicano para la Música y las Artes Sonoras) co apoio do Programa IBERMÚSICAS.
Attacchi(2015): Attacchi é uhna improvisación estruturada para piano e electroacústica en tempo real. Os sons do piano son capturados e parte do seu espectro é transformado en sons que son proxectados cara a expandir o universo expresivo e tímbrico do piano. A expresividade é expandida de forma notable, a xestualidade do piano é amplificada a través dunha resposta sonora que vai máis aló das nosas expectativas, e ai un certo aspecto máxico que contribúe á construción dunha experiencia musical sensible e moi impactante.
EDSON ZAMPRONHA foi galardoado con dous destacados premios da Asociación de Críticos de Arte de São Paulo (Brasil) e foi o vencedor do 6º Premio Sergio Motta, o mais importante en Arte e Tecnoloxía de Brasil, pola instalación sonora “Atractor Poético” realizada co Grupo SCIArts.
A súa obra ofrece unha nova expresividade á escena da música clásica avanzada: unha nova perspectiva que abre camiños orixinais para a experiencia musical e para a investigación sonora, conectada cunha comunicación moi convincente co público.
Ten recibido encargos de diferentes grupos e institucións, como do Museo para las Artes Aplicadas en Colonia (Alemania); da Fundación de la Orquesta Sinfónica del Estado de São Paulo - OSESP (Brasil); do Centro Mexicano para la Música y las Artes Sonoras - CMMAS (México), e da Banda Sinfónica del Estado de São Paulo para o 100º aniversario da Pinacoteca do Estado de São Paulo (Brasil).
As súas obras foron presentadas nalgunhas das principais salas de concerto de música clásica e contemporánea, como no Auditorio 400 do Museo Nacional Reina Sofía en Madrid, España; no Centre de Birmingham (CBSO), Inglaterra, e na Sala São Paulo, Brasil.
As súas composicións están incluidas en tres CDs monográficos (Sensibile, Modelagens e S’io Esca Vivo) e en outros quince CDs lanzados por diferentes selos discográficos. O seu catálogo inclúe máis de 100 obras para orquestra, banda sinfónica, ópera, coro, ballet, teatro, instalación sonora, música electroacústica, música de cámara e cine.
É autor do libro Notação, Representação e Composição, e organizou outros cinco libros sobre música. Ten máis de 30 artigos publicados. É Doutor en Comunicación e Semiótica – Artes, pola Universidade Católica Pontificia de São Paulo, e esenvolveu unha investigación de Pos -doutorado en Música na Universidade de Helsinki (Finlandia). É Profesor Consultor na Universidade Internacional Valenciana, España.
12 de maio.Casa do Saber 20.30 horas
Escoita de obras electroacústicas
Amor No Viu (2010)-Stefano Scarani e Julia Chiner –
Stefano Scarani / música / imaxes - Julia Chiner / voz / imaxes - 2010 (10:00) – cuadrifónico
Amor no viu inspírase nun fragmento do poema Cant espiritual de Ausiàs March. O material vocal, extraído do texto orixinal, foi transformado ata o punto de perder o seu significado lingüístico, transportando ó espectador nun itinerario sonoro que partindo da comprensión sintáctica nos conduce ata o puro timbre, facendo uso para elo da capacidade involuntaria do cerebro humano de reconstruír constantemente a identidade dos elementos recoñecibles, deconstruídos e desidentificados polo camiño. Amor no viu foi realizado creando simultaneamente as partes visual e a musical, xerando un produto no que os dous elementos son indisolubles, un resultado homoxéneo onde cada parte complementa a outra, conseguindo unha obra substancialmente equilibrada.
Morfologías Inestables (2011) -Julia Chiner
Julia Chiner / música / imaxes - Katia Perone / performer - Valencia 2011 (6:18) – stereo
Morfologías Inestables é a representación do espazo existencial a través da configuración do conflito en calidade de sustancia dos procesos vitais. Os xestos, os movementos dunha forza que empuxa hacha os límites, proxectan a determinación do impulso vital que, a través de continuas elaboracións e deconstrucións transita desde a xeración elemental hacha unha antropofaxia autorreferencial.
Gravitas (2007) -Stefano Scarani e Julia Chiner
Julia Chiner / texto / música / imaxes - Stefano Scarani / música / imaxes - Federico Bertozzi (narrador), Micaela Brignone (estatua), Siro Scarani (coro), Stefano Scarani (cymbalon e electrónica), Julia Chiner (violoncello / cymbalon), Alberto Morelli (frautas) - Valencia 2007 (8:47) – stereo
Estatuas, encarnación petrificada da inmutabilidade, perfecta abstracción do Home, incorruptibles polo tempo, inmortais, préganse á forza da Natureza, devindo mortais, corrompéndose ata a disgregación.
Alseides (2009) - Stefano Scarani.
Stefano Scarani / música / imaxes - Julia Chiner / voz / performance - Tangatamanu / produción - Milán 2009- (7:00) – cuadrifónico
Esta obra inspírase nas Alseides, ninfas dos bosques. Toda a composición foi realizada con sons de voz, elaborada tanto de forma natural como electrónicamente. Cada fragmento foi seleccionado, transformado e posto na montaxe espacializando o son, en cuadrafonía.. O uso da voz como único elemento sonoro, forma parte da investigación de Stefano Scarani na que varias composicións e instalacións sonoras foron realizadas nos últimos dez anos; como Cigalula, Disphase, Oquedades.
CONCERTO
ELO. Música e poesía
ELO é un cruce de camiños, unha intersección entre os textos interpretados de Rosalía Fernández Rial e o sabio teclado de Serxio Moreira. Nunha estrada secundaria, perdida, fóra das cadeas que impiden esvarar, alén do asfalto establecido e os vehículos con dirección fixa e destino predeterminado. Eles, os de Elo, son dos que viaxan sen rumbo, intentando responder aos sinais do percorrido. Escribo en terceira persoa porque Ela, a ela de Elo, é un personaxe, como todo “eu lírico”, ao igual que El, o el de Elo, que a acompaña cunha banda sonora digna dun filme de ficción, dos de 8 milímetros, especialmente apto para distancias curtas. Como as que nos separan de ti, lectora, ouvinte, compañeiro de traxectos poéticos. A cartografía pola que se move o último traballo discográfico de ELO procede das paisaxes que conteñen os dous últimos libros de Rosalía: Vinte en escena e Ningún amante sabe conducir, publicados por Edicións Positivas. Tecendo mapas Di-versos: o primeiro, de carácter urbano, cosido por rúas ateigadas de indixentes sen guión nin teito baixo o que agocharse, mais cunha absoluta liberdade de existencia e o segundo, interurbano, pespuntado con fíos eróticos, acelerados, que deixan como ronsel unha road-movie de desexo asfaltado. Mais o que El e Ela verdadeiramente anhelan é que ti –lector, ouvinte, compañeira de viaxe– te cruces con nós e te volvas outro ELO solto, alén das direccións marcadas. Queremos desencadear contigo un accidente de emocións, unha colisión de pensamentos compartidos, unha forma alternativa de amar. Querémoste. E gustaríanos dicircho a través do transistor, mentres conduces, cando te duchas, ao tempo que te declaras a outra persoa, xusto no medio das palabras coas que te confesas. No cruzamento mesmo dos vosos camiños, na intersección de texto e música, no centro das estradas secundarias. Querémosvos. E vós?
Rosalía Fernández Rial
Stefano Scarani e Julia Chiner : Músicos, videomakers e creadores de instalacións e ambientes interactivos audiovisuais. Ademais da súa produción artística persoal, colaboran a nivel internacional en calidade de compositores, intérpretes e sound designer con outros autores e colectivos artísticos como Peter Greenaway, Robert Wilson, Studio Azzurro, AGON, Luca Francesconi, Nigel Kennedy, Change Performing Arts.
Compaxinan a actividade artística coa ensinanza: Stefano Scarani é profesor de Composición electroacústica e audiovisual no Centro Superior de Música Musikene en Donostia-San Sebastian e de Sound design na Universidade Politécnica de Milán, e colabora co MEVIC e o Master en Música da Universidade Politécnica de Valencia, entre outros. Julia Chiner é titular de Violoncello no Conservatorio Profesional de Albacete. Na súa actividade en conxunto destacan a “Cuadrilogía de videomúsica”: Oquedades, Disphase, Gravitas e Return to the Earth, reunida baixo o título Obertures do cos, expostas pola Universidade de Valencia na Nau e editadas en catálogo e DVD, a escultura interactiva Casfandra, as composicións da exposición Tutti a tavola, e as obras de videomúsica e concertos audiovisuais Nigredo, Sebastian, Perg, Crisalidi, Amor no viu. Desde o 2011 organizan Synchresis, selección internacional de Videomúsica que se presenta cada ano no Festival Internacional de Música Electroacústica Punto de Encuentro organizado por AMEE.
ELO é a unión poético-musical entre a escritora Rosalía Fernández Rial e o músico Serxio Moreira. Ambos veñen traballando xuntos en diversas montaxes nas que levan á escena a poesía de Rosalía musicada por Serxio. Neste 2015 acabaron de gravar os seus dous últimos traballos: "Vinte en escena" e "Ningún amante sabe conducir", títulos que coinciden cos dos últimos libros da autora publicados por Edicións Positivas . Nesta dimensión sonora a autora- actriz aposta por unha lectura interpretada dos seus versos, mentres que a música se move en terreos do contemporaneo e o experimental. O proxecto ELO naceu na escena e pretende regresar ao seu ámbito de orixe cunha visión reformulada tras a publicación do CD. Aínda que os principios fundamentais da súa concepción artística interdisciplinar, contemporánea e minimalista se manteñen, a experimentación do diálogo literario, escénico e musical deriva nunha proposta máis fluída, experimental e con novas vías de comunicación dentro dun formato sinxelo, fresco e espontáneo.
7 de maio.Casa do Saber 20.30 horas
Escoita de obras electroacústicas / JOÁO PEDRO OLIVEIRA
Hydatos (2012)
Hydatos é unha palabra grega que significa "auga". Esta peza inspírase no primeiro versículo do Antigo Testamento (Xéneses Capítulo 1:2) “E o espírito de Deus movíase sobre a superficie das augas”
Mahakala Sadhana (1999)
Esta obra foi encomendada pola “Comissão para as Comemorações dos Descobrimentos Portugueses”. Pretende ser unha reflexión occidental sobre algunhas tradicións musicais das culturas do oriente. Sen pretender establecer unha relación teórica entre ambas as realizacións musicais, a obra é o resultado das imaxes sonoras producidas pola audición da música destas tradicións. Mahakala Sadhana inspírase na tradición musical do Budismo Tibetano. Na práctica Drukpa Kagyu, a Mahakala Chak-she-pa é protectora do Dharma que remove todos os obstáculos permitindo lograr o estado de iluminado.
Et Ignis Involvens (2005-2014)
Obra inspirada na primeira visión do profeta Ezequiel (Ezequiel 1:4), no Antigo Testamento. “et vidi et ecce ventus turbinis veniebat ab aquilone et nubes magna et ignis involvens et splendor in circuitu eius et de medio eius quasi species electri id est de medio ignis” E mirei e vin un gran vento tempestuoso que viña do norte, unha grande nube e un lume envolvente; que espallaba ao seu redor unha luminosidade intensa. No medio había algo que brillaba como o ámbar. O audio desta obra gañou o 1º Prémio no Concurso Metamorphoses 2006 (Bélgica).
CONCERTO / CARLOS SUÁREZ
Antes do concerto o compositor Carlos Suárez realizará unha pequena charla onde falará da evolución do seu traballo estético.
Expoñerá algunhas ideas que conforman a estrutura conceptual do seu discurso, e explicará o papel que esas ideas cumpren como catalizadoras do seu traballo creativo.
ARS POÉTICA. (Electroacústica e obxetos preparados. )
“Durante o noso desenvolvemento no útero imos espertando paulatinamente da escuridade e o silencio absoluto do universo ao son da existencia. Despois, ao nacer, iníciase outro proceso que nos esperta do baleiro errático da inconsciencia á resoante lucidez da consciencia. Este proceso é inesgotable e sorprendente, pois sempre é posible un alén para a consciencia. Ao escoitar o noso pasado, descubrimos que cando criamos estar espertos en realidade nos quedaba moito por comprender, tal como vivimos agora mesmo, sabendo que existe outro nivel de consciencia estética por alcanzar. Non obstante, esas posibilidades da conciencia estética son anuladas pola obsesión primitiva de acumular materia, un absurdo desperdicio vital tomando en conta a nosa efémera e única oportunidade no tempo do universo. É responsabilidade do creador asumir un vehemente proceso reflexivo que lle permita interpretar a realidade. Un rumbo que teremos que descubrir loitando por establecer discursos estéticos e epistemolóxicos que xeren conciencia, e que á súa vez non pretendan crear dogmas nin verdades absolutas, senón que pola contra xeren dúbidas e inconformidade en torno á súa veracidade".
Carlos Suárez
João Pedro Oliveira (1959) estudiou órgano, composición e arquitectura en Lisboa. Doutorado en Composición pola Universidade de Stony Brook, os seus traballos inclúen unha ópera de cámara, un Requiem, varias obras para orquestra, tres cuartetos de corda, música de cámara, música para instrumentos solistas e música electroacústica. Recibiu numerosos premios nacionais e internacionais, entre eles tres premios no Concurso de Música Electroacústica de Bourges, e o prestixioso Magisterio na mesma competición, o Premio Giga-Hertz, o primeiro premio no concurso Metamorphoses, o primeiro premio no concurso Yamaha-Visiones Sonoras, etc .. É profesor da Universidade Federal de Minas Gerais (Brazil) e da Universidade de Aveiro (Portugal). Publicou varios artigos en revistas nacionais e internacionais, e escribiu un libro sobre a teoría analítica da música do século XX.
Carlos Suárez Sánchez. Compositor, etnomusicólogo e percusionista Galego-Venezolano, Celanova 1966. Mestre compositor polo Conservatorio Superior de Música Simón Bolívar de Caracas (especialidade electroacústica). Etnomusicólogo polo Instituto Universitario de Estudos Musicais de Caracas.
Creou máis de 50 obras acústicas e electroacústicas. Compuxo para danza, teatro, radio, vídeo, instalacións e recitais poéticos. As súas viaxes de investigación por Venezuela e o caribe inícianse en 1989, principalmente ás áreas culturais afroamericana e indíxena no Amazonas, onde realiza gravacións e estudos sobre música e paisaxes sonoras. Ten transcrito máis de 36.000 compases de música tradicional de todo o mundo. Traballou como investigador para FUNDEF “Fundación de etnomusicología e folklore”, e para FINIDE “Fundación internacional de etnomusicología” durante 10 anos. No ano 2006 gaña en Venezuela o premio nacional de cultura polo seu libro “Los chimbángueles de San Benito”. No ano 2003 retorna a Galicia, comezando os seus estudos da paisaxe sonora galega co colectivo escoitar.org.
Realizou máis de 60 concertos, presentando as súas composicións en Venezuela (FLM, TTC), Brasil (Música Hoje), Colombia (Sonema), Perú, Chile (Ai-Maako, Tsonami.cl), Arxentina (Tsonami, CCEBA), Uruguai (CCE), Portugal (Binauralmedia, Miso Music, FuturePlace), Italia (Emufest), Austria (Kapu Linz), Francia (Festival de Bourges, Elektrophonie), Alemaña (Centro Cervantes, Field Recordings Festival) México (World Forum for Acoustic Ecology, CCEMX) USA (Flamingo Festival) e España (VigoTransforma, MARCO, In-Sonora, MACUF, Telenoika, Larraskito, JIEM, Arteleku, SONAR, Experimentaclub + LIMb0, Matadero, Zeppelín, VIBRA, Espazos Sonoros, auditorio 400 Museo Reina Sofía, Foro Creativa 2009, LABORAL Centro de arte).
As súas conferencias e talleres viran ao redor de temas de electrónica e organoloxía experimental, psicoacústica, fonografía, composición, etnomusicoloxía e paisaxes sonoras.
6 de maio.Casa do Saber 20.30 horas
Escoita de obras electroacústicas
Miniaturas Sonoras (2015)*-Inmaculada Cárdenas
Periferias (2011)-Arturo Vaquero
Praia das Catedrais (1998-2007)- Inmaculada Cárdenas
*Estrea absoluta
Miniaturas Sonoras: Pezas audiovisuais de curta duración ( entre un minuto/ minuto e medio) que traballan o instante cargado de significado. Poderíamos definilas tamén como poemas sonoros nos que a emoción da imaxe e o son substitúen á palabra e deixan a esta tomar a renda da expresión artística.
Periferias:Paisaxe sonora en formato audiovisual que describe o contraste entre os sons do mundo rural e os sons da cidade que conviven en harmonía nas periferias das mesmas. Os sons utilizados están gravados nos arredores de Abrigueiro e a cidade de Lugo
Praia das Catedrais :Música electroacústica con soporte visual publicado en el DVD "O Grupo de Creación Musical en Concerto" 2007.Fotos de Santiago Cano, montaxe de vídeo Arturo Vaquero . Producido pola Universidade de Santiago de Compostela
CONCERTO
Grupo de Creación Sonora da USC (GCSUS)
Equivalencias sonoras (2015)*.
1.-Números
2.-Constelacións
3.-Pentagramas”
Música experimental para voz, percusión e electrónica
Mónica Álvarez, Efraím Díaz e Arturo Vaquero
*Estreas absolutas
Os autores intentan amosar distintas simboloxías da experimentación e a metáfora do son presente en todo no universo, nas tres partes desta obra
Na primeira parte -Números - os músicos dialogan entre eles con articulacións curtas e abruptas , números , simboloxías de voz e calculadoras , binario, ábacos e percusións primarias, secundarias, ternarias … A música son números , o son son números.
Na segunda parte -Constelacións- fan unha viaxe pola simboloxía gráfica do universo creando texturas atonais longas e sostidas, con movementos orbitais lentos e ondas senoidais , paz e inquietude, estrelas e distancias, planetas, física , movemento …
Na terceira parte -Pentagramas- volvemos a un dos momentos mais coñecidos dos sons da música e a súa representación en notas musicais, pentagrama, harmonía, cadencias, arpegios, ritmo, tonalidade dende a visión sonora do GCSUS…
GRUPO DE CREACIÓN SONORA DA USC (GCSUS)
Nace, baixo a dirección de Inmaculada Cárdenas, como Grupo de Creación Musical da USC (GCMUS) cambiando o seu nome no ano 2012 polo de GCSUS co obxecto de adecuar a súa denominación aos seus proxectos que están máis cerca do concepto de arte sonora, aínda que sen renunciar á palabra “música”. As súas propostas van, dentro da música experimental, desde a música electroacústica e as intervencións e instalacións sonoras ata as paisaxes sonoras.
Desde 1995 o GCSUS recorreu un longo camiño na creación sonora, publicando cinco traballos: o CD Música & Arquitectura (2001), a ópera Serea e o contador de contos (2002), o DVD O Grupo de Creación Musical en concerto (2007), o CD Música e entorno (2009) e o DVD Música, espazos e cidade (2012).
Os membros do grupo foron cambiando ao longo do seu percorrido, pero non se pode deixar de citar a aqueles músicos que se implicaron fondamente traballando co grupo ao longo da súa traxectoria, como Bruno Otero Pedre, Fernando Mourenza Fernández, Juan Astray Rey ou Ricardo González Blanco. A incorporación de Efraím Díaz no 2011 veu sumarse aos tres que durante case unha década foron os membros permanentes do grupo: Mónica Álvarez, Arturo Vaquero, Inmaculada Cárdenas, que exerce tamén como directora.
O Grupo de Creación Sonora colaborou con outros grupos da USC, como o Espazo de Danza e a Aula de Teatro. Co Grupo tamén teñen colaborado e colaboran artistas plásticos como Jesús Otero-Yglesias ou a profesora Terencia Silva.
As súas obras programáronse en foros nacionais como Punto de Encuentro, Festival de Teatro de Cádiz, o LIEM de Madrid, Festival Electroacústica de Barcelona e en festivais internacionais como o Festival de Synthèse en Bourges, Francia ou o Festival Internacional de Música Contemporánea da Habana. As súas propostas escoitáronse en cidades estranxeiras e nacionais como Nova York, Lima, México, A Habana, Boloña, París, Valencia, Madrid, Palencia, Cádiz, Santiago de Compostela…
Dende a perspectiva da formación o GCSUS promove e organiza habitualmente cursos e foros nos que os alumnos participan na creación de propostas.
Obras do GCSUS e de Inmaculada Cárdenas poden atoparse en Internet no net label Alg-a onde están reeditados os CD Música & Arquitectura, Música e entorno e Concierto para Esculturas Sonoras de Espacio Permeable e tamén en vídeos musicais en YouTube onde se poden atopar obras como Praia das Catedrais ou o concerto en directo para piano preparado, voz e electrónica Ensaio
Relación de obras creadas e editadas polo GCSUS:
2001: Música&Arquitectura
2002: Ópera SEREA E O CONTADOR DE CONTOS
2007: O Grupo de creación musical en concerto
2009: Música e entorno
2012: Música, espazos e cidade
